"สุดา" เดินทางกลับบ้านเกิดที่เกาะสมุยพร้อมบาดแผลจากเมืองใหญ่ จากการไขว่คว้าหาความสำเร็จแบบไม่หวนมองผู้คนหนทางที่ก้าวมา เหมือนนกที่บินมุ่งหน้าตรงสู่ขอบฟ้าที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือไม่ แล้วสุดท้ายก็กลายเป็นเพียงนกปีกหักผู้ได้แต่หลอกตัวเองไปวัน ๆ คลื่นลมทะเลของเกาะบ้านเกิดพาสุดาย้อนคืนสู่อดีต เธอหวนคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ สมัยพ่อยังเด็ก สมัยที่ปู่ย่าตาทวดช่วยกันถากถางบุกเบิกที่ดินทำสวนมะพร้าว เพื่อให้ลูกหลานมีกินมีใช้และได้เรียนหนังสือสูง ๆ กลับคืนสู่ชีวิตเรียบง่ายสมัยที่สมุยยังไม่ได้เต็มไปด้วยตึกรามบ้านช่องและนักท่องเที่ยว และในระหว่างการเดินทางนั้น สุดาก็ได้หวนคืนสู่รากเหง้าของตัวเองไปด้วย ตัวตนของเธอที่ถูกทิ้งไปนานด้วยการพยายามมีและเป็นให้ได้อย่างคนอื่น ฟ้ามืดมิดของเกาะสมุยทำให้สุดาได้เงยหน้ามองพระจันทร์อีกครั้ง...หลังจากที่ไม่ได้มองมานาน และเธอหวังว่าจะพบกระต่ายดวงเดิมที่ถูกทิ้งไปนาน...

"กระต่ายในพระจันทร์" ความเรียงที่เล่าด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร ด้วยถ้อยคำภาษาเรียบง่ายงดงาม ผู้อ่านจะรู้สึกได้ถึงความโดดเดี่ยว แกมเศร้า เจือความหวังความตั้งใจ พร้อมเกร็ดเล็กเกล็ดน้อยของเกาะสมุยสมัยเก่าก่อน ผลงานโดย "แพน พงศ์พนรัตน์" ที่จะทำให้ผู้อ่านได้แหงนหน้ามองพระจันทร์อีกครั้ง