"โศกนาฏกรรมครั้งนั้นไม่เพียงไม่เคยถูกเล่าขาน หากยังถูกลืมและในที่สุดก็ลบเลือนเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น เช่นเดียวกับเรื่องอื่นๆ อีกนับร้อยพันของประเทศไร้ทรงจำ"

ความทรงจำของคน ความทรงจำของแมว ความทรงจำที่คลุมเครือ วุ่นวิ่น จนแทบไม่อาจจำแนกรู้ได้ว่า เราอยู่ในโลกจริงหรือสมมติ ประวัติศาสตร์และการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองซัดพาให้ชีวิต ความรักต้องระหกระเหินเกินบรรยาย

ครอบครัวจีนอพยพที่พยายามตามหา "บ้าน" ทั้งในความหมายของสถานที่และบ้านภายในจิตใจ ซึ่งตัวละครต่างรู้สึกในทางเดียวกันว่า ไม่อาจหยัดยืนอย่างเต็มตัวในพื้นที่ใดๆ ได้ จะเดินต่อก็แปลกแยก จะหวนกลับก็ไม่อาจย้อนคืน

ที่จริงแล้ว วีรพร คิดพล็อตเรื่องนี้ไว้ก่อนนวนิยาย 'ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต' ครบรสด้วยสำนวนภาษาแบบวีรพร นิติประภา รวมถึงบทเพลง อาหาร และรสนิยมวิไล คละเคล้าตลอดทั้งเรื่อง