การรับรู้ว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตอันเเสน บอบบางและเเตกร้าวได้ง่ายนั้น อาจทำให้กำลังใจในการใช้ชีวิตของเราร่อยหรอ แต่อย่างน้อยที่สุด การรับรู้ความจริงข้อนั้น ก็น่าจะทำให้เราตระหนักได้ว่า ชีวิตที่เวียนว่ายอยู่ในกระเเส แห่งการกลืนกินกันและกันนั้น ควรจะเป็นไปเพื่อจุดประสงค์เดียว นั่นคือการอยู่อย่างมีความสุขให้มากที่สุด ภายใต้เงื่อนไขที่เเตกต่างกันออกไป นี่คือสิ่งที่ผมเรียนรู้จากการอ่าน ทานยาหลังอาหาร แล้วดื่มน้ำตามากๆ