ลูกชายในแก๊งเสื่อมสี่คน ไร้ท์พูดเต็มปากเต็มคาว่า รักพี่กายมากที่สุด มาเฟียขี้เก๊ก ชีวิตนี้ไม่มีอะไรต้องกลัว แต่กลัวแม่ กลัวเมียหัวหด จะมีใครน่าสงสารไปกว่าพ่อคนนี้ แถมทั้งๆ ที่เนื้อแท้เป็นคนดี แต่กลับไม่มีใครเห็นความดีของพี่แกเลย ที่สาคัญไร้ท์คิดพลอตไว้ในหัวแล้วตั้งแต่ต้นจนจบ กลับจรดคีย์บอร์ดด้วยการพิมพ์น้องดินก่อน ทาให้พี่กายต้องเลื่อนมาอีกเป็นปี แถมยังถูกสานักพิพม์ดองอีก อาภัพจริงพ่อเอ๊ย!!
ดังนั้นมีที่รักที่สุดไปแล้ว พูดได้เต็มปากเต็มคาว่า ไร้ท์ เกลียด ‘พี่กัน’ ที่สุด เพราะเมื่อดราม่าโหมกระหน่าใน กลรัก จอมมาร พี่กายล้วนถูกสาปแช่งจากบรรดา รีดเดอร์ แม้กระทั่งเพื่อนไร้ท์เอง ยังเกลียดพี่กายเข้าไส้ บ่นทุกวันว่าไม่สมควรเป็นพระเอก ยกพรีมให้พี่กันเถอะ ในฐานะที่พลอตพี่กันผุดขึ้นมาในหัวแล้ว เหมือนเราเห็นตัวร้าย แต่คนอื่นไม่เห็น ทนให้เขาย่ายีคนดีของเราต่อไป ชีช้า....
แล้วที่หมั่นไส้ที่สุด ทริคทุกอย่างในสากลโลกหล้า อาคิราอัดให้พี่กันจนหมดเลยค่ะ นิยายที่ไม่มีตัวร้ายมากรี๊ดกร๊าด แย่งพระเอกไปจากนางเอก หาใช่นิยายน้าดีไม่ เพราะนายกนต์ธร เหมาทุกอย่างแล้ว ทั้งพระเอก ตัวร้าย ตัวประกอบ (เน้นที่ตัวร้ายด้วยค่ะ) ถึงกระนั้นยังมีรี้ดเดอร์รักพี่กันเสียเหลือเกิน อาคิราเลยยิ่งหมั่นไส้อีกหลายเท่า
ไร้ท์เขียนพี่กันตั้งแต่เริ่มจนครบเงื่อนไขที่ลงเว็บ ใช้เวลาเพียงหกเดือนเท่านั้น แต่รู้สึกเหมือนพี่กันเก็บรอยหยักในสมองไปเสียเกลี้ยงเลยค่ะ ได้แต่เสียดายว่า อีกนานเท่าไหร่ ถึงจะสร้างตัวละครแบบนี้มาได้อีก ต้องฟื้นฟูประสบการณ์ชีวิตแบบไหน ถึงจะได้ตัวละครที่ถึงตอนพระเอกเข้าตาจน ทุกข์ขนัด กินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่ในที่อันตรายต่อชีวิต แฟนคลับยังอุตส่าห์สมน้าหน้าซ้าเติม...(ถูกใจคนเขียนนัก) นิยายเรื่องนี้เป็นบรรยากาศที่น่าจดจา ครั้งหนึ่งครั้งเดียวในชีวิตของไร้ท์เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่รักพี่กันและอุดหนุนไร้ท์นะคะ