เนื้อหาของเรื่องนี้เกี่ยวกับการอนุรักษ์ปกป้องมรดกทางด้านวัฒนธรรมการแต่งกายของประชาชนลาวบรรดาเผ่า ซึ่งเป็นเอกลักษณ์มาแต่โบราณกาล โดยเฉพาะซิ่นไหมนั้นผู้หญิงลาวของเรามีความภาคภูมิทะนงใจในฝีไม้ลายมืออันโดดเด่นเห็นคุณค่าอันสูงส่งมาทุกยุคทุกสมัย ดั่งบางตอนของบทประพันธ์ได้เขียนไว้ว่า "...แต่จะไปตีราคาก็ไม่ได้ดอกแม่ มันอยู่ที่คุณค่าทางศิลปะนั้นต่างหาก เพราะมันคือศิลปะอันวิจิตรงดงามและก็เป็นฝีมือของผู้หญิงลาวได้ประดิษฐ์คิดสร้างสรรค์ขึ้นมา กลายเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งของชาติลาวเราที่สามารถอวดอ้างในระดับสากลได้..."